حساب کشی نفس

گاهی انسان باید بنشیند و با نفس خود حساب و کتاب کند.پدر ما را این نفس  در اورد.به نفس خود بگوید:(تاکی؟چقدر؟بس است دیگر!به فکرخودت باش!)نفس که به فکر ما نیست،به فکر خودش است.مثل نفس،مثل اسب سر کش است.اگر سوار اسب  سرکش شوی اسب فرار می کند.اگر وارد باشی،دهنه ی اسب را محکم میگیری،ولی باز هم زورت نمی رسد و اسب فرار می کند.تا برود سراخور جو بخورد.سر صاحب خود را بر سر در طویله می زند و او را به زمین می اندازد و در خون غاطه ور می کند .اما خودش سر اخور رفته و مشغول خوردن جو میشود به فکر لذت خودش است وفکر صاحبش نیست.نفس ما هم همین طور است.به فکر لذت خودش است،فکر این نیست که ما جهنمی می شویم؛لذا گاهی لازم است به نفس خود بگوییم که دیگر بس است!مارا جهنمی نکن!تاحالا که گذشت،از این به بعد مارو اذیت نکن!